Jan van Mourik

Tot ons grote verdriet is onze goede vriend Jan van Mourik op 7 december 2023 overleden, na een lang ziekbed. Hier is iets geschreven ter nagedachtenis.

Ik ken Jan sinds minstens 25 jaar, misschien wel langer. Hij verscheen voor het eerst bij een modelspoortentoonstelling in Baarn, waar ik samen met Reinier Hendriksen met mijn eigen modelbaan stond. Later stond Jan samen met Reinier, Jaap Stuurman en mij aan de wieg van de Dutch Group.

Hoe zou ik Jan moeten beschrijven? Rechtdoorzee, met een onstuitbaar gevoel voor humor en altijd die ondeugende brede grijns op zijn gezicht. Ooit stak hij de draak met mij, samen met onze ook overleden vriend Robin Winter, die ook al zo’n grapjas was, terwijl ik het onderonsje filmde.

Jan was een modelbouwer, een vakman en misschien wel een uitvinder, die we soms gekscherend ‘chef animatie’ noemden vanwege alle bewegende modellen die hij bouwde: hijskranen, vliegtuigen, helikopters, losinrichtingen, het was zo gek niet of Jan maakte het, met tandwieltjes, asjes, snaartjes, motoren en elektronica.

Jan had zijn ‘roots’ in de voertuigtechniek. Ik herinner mij nog de tijd waarin Jan en ik in een verloren uurtje over het Defensie-intranet onze laatste bedenksels deelden, hij in Huijbergen en ik in Gouda. Tekeningen en foto’s, waarvan er uiteindelijk vele op onze website zijn geland. Jan had een bijzonder manier van modelbouwen: tweedehands spullen van een modelspoorbeurs, dozen vol onderdelen, niets was veilig want Jan wist er iets van te maken. Je hoeft maar te kijken naar Mouburg of alle andere projecten waar hij zich mee bezig hield, vaak samen met Henk.

Als Henk en Jan samen een modelbaan bouwden, deed Jan de techniek en Henk het landschap. En als die twee samen op een beurs stonden, kon je hun grappen soms aan de andere kant van de hal horen. We lachten ons meestal het schompes, hoewel je soms ook oordoppen nodig had…

Jan maakte overal vrienden in binnen- en buitenland, zoals bleek uit de vele reacties op zijn overlijden uit Engeland, waar hij jarenlang op tentoonstellingen verscheen. Eenmaal waren Jan en ik daar samen met twee van mijn kinderen naar een tentoonstelling. We gingen naar een spoorlijn in Kent, waar tot onze teleurstelling een dieseltrein reed. Jan zogenaamd op hoge poten naar de organisatie, waar hij beweerde dat we speciaal voor hun stoomtrein naar Engeland waren gekomen. Geen probleem, zeiden ze, de retourtrein rijdt met stoom… ik heb nog ergens de foto’s.

Later dat weekend, na de tentoonstelling, bleek de veerboot eruit te liggen door een zware storm. Uiteindelijk zijn we via de Kanaaltunnel teruggekomen, met de laatste trein voordat de bovenleiding kapot waaide. Na een wilde rit van Calais richting Bergen op Zoom werden we door Elma ontvangen met gebakken eieren, alvorens ik met de jongens doorreed naar huis…

De laatste jaren waren niet gemakkelijk, met een lang ziekbed en steeds toenemende zorg. Maar nu is het over. Je zou bijna zeggen dat de laatste trein naar Mouburg is vertrokken.

Jan, het was een voorrecht je te kennen.

Ted Polet, 14 december 2023