Afgezien van smalspoor waren er ook prachtige stukken werk te zien met een normaalsporig thema. Vermeldenswaard is het feit dat Henk en Derk de tweede prijs in de wacht sleepten, ná de eerste prijs van de onovertroffen Dreimühlentalbahn en vóór derde prijs van de lang niet onverdienstelijke Belgisch/Duitse grensspoorlijn Tamise/Steindorf. De fotogalerijen zijn beperkt tot een aantal modelbanen van schaal 0 en kleiner.
Dreimühlentalbahn:
Mariahöhe:
Uivernest:
Meer foto's
Valkenburg 9/2007
Op 8 en 9 september 2007 werden in het Nationaal Smalspoormuseum in Valkenburg bij Leiden weer de jaarlijkse smalspoormodeldagen gehouden. In de museumhal en de rijtuigloods was een groot aantal modelbanen uit binnen- en buitenland te zien. Zoals altijd verliep het weekend in een prima sfeer. Een bezoekersaantal van ruim 700 zorgde voor grote groepen toeschouwers voor de tentoongestelde diorama’s, waaronder zowel echte modelbouwers als gezinnen met kinderen.
Verschillende deelnemers waren vrijdagmiddag als begonnen met het opzetten van hun modelbaan. Zaterdagochtend werd nog druk proefgereden en rond half elf openden de deuren voor het publiek. Na een drukke dag werd aan de deelnemers een barbecue aangeboden en volgde de traditionele avondrit met een extra stoomtrein.
Naast een aantal eerder in Valkenburg getoonde modelbanen waren er diverse (voor Valkenburg) nieuwe te zien, zoals "Schmerz an der Oggel" van Tony en Pat Mortlock, de bekende "Orkhavnbanen" van Vincent Scholtze en Frodo Weidema, "Terra Cotta" van Otto Schouwstra, "Foss Landing" van Dave en Midge Grassing en "Frederick Limewood Armour Works" van Hans van der Linden. Hieronder volgen een paar beschrijvingen.
Schmerz an der Oggel:
Schmerz an der Oggel is gebaseerd op het smalspoor in het voormalige Oost-Duitsland, vlak voor de ‘Wende’. Het diorama is in schaal 1:50 en kent een aantal gebouwen die op schaal zijn nagebouwd van bestaande voorbeelden. Het rollend materieel is met de hand gebouwd. Tony Mortlock is helaas in 2013 overleden.
Orkhavnbanen:
De Orkhavnbanen is een free-lance modelbaan in H0e naar Noors voorbeeld. De geëlektrificeerde spoorlijn begint in de havenplaats Orkhavn en klimt dan omhoog naar een keerstation. Daar takt het spoor af om vervolgens in een tunnel te verdwijnen. Het verzonnen concept van deze modelbaan bleek tijdens de bouw echt te bestaan (de Thamshavnspoorlijn)! De scenery van de L-vormige modelbaan wordt gedomineerd door enorme rotspartijen en een torenhoge waterval. De schilderachtige haven met houten schepen en houten huisjes roept direct herkenning op voor wie in Noorwegen is geweest. De baan is voorzien van animaties en geluidseffecten.
Terra Cotta:
Otto Schouwstra had in het voorafgaande jaar de omschakeling gemaakt van zeer groot naar zeer klein veldspoor. Zijn laatste creatie was een terracotta-fabriekje in schaal H0 met smalspoor van een spoorwijdte van 6,7 mm. Zoals gebruikelijk was het diorama weer uitgerust met geluidseffecten (waar Otto patent op heeft) en werkte alles volautomatisch en werkelijk vlekkeloos.
Foss Landing:
Dit is de derde modelbaan naar een Amerikaans thema van Dave en Midge Grassing, een haventafereel met smalspoor op twee niveaus en een overvloed aan details. Een beer die de omgeving van de watertoren onveilig maakt, vissersboten en een ponton in de haven, werkplaatsen en niet te vergeten… het onvermijdelijke bordeel waar zich van alles afspeelt wat het daglicht niet kan verdragen. Met lichtreclame…
Frederick Limewood Armour Works:
Hans van der Linden verscheen op een bijeenkomst van de Dutch Group met een vierkante kast waarin een cirkelvormig spoortje lag en wat kartonnen gebouwen konden worden neergezet. Hij kondigde aan daarmee een industrietafereel te gaan maken dat gemakkelijk kon worden meegenomen naar een tentoonstelling. Tot onze verbazing is het diorama inmiddels zover gevorderd dat het aan het publiek kon worden getoond. De "Frederick Limewood Armour Works", een fabriek van... vooroorlogse tanks!
Van der Werf Zand & Grind:
Bas Pols toonde tijdens de show, net als vorig jaar, het diorama "Van der Werf" van Fried Lagerweij, die kort daarvoor was overleden. Bas overlegde met de familie en met het museum om het diorama als een eerbetoon aan Fried te showen aan het publiek. Het staat normaal in een vitrine in het museum en is een prachtig voorbeeld van het detailwerk in deze grote schaal waar Fried om bekend en gerespecteerd was.
Zondagmiddag volgde de prijsuitreiking, waarbij door Hans Louvet en Jan Hein Ruigrok de verschillende modelbanen op diverse aspecten werden beoordeeld. Wel enigszins verwacht sleepte de Orkhavnbanen de eerste prijs in de wacht, op korte afstand gevolgd door Terracotta en door Castle Rock. Aan het eind van de dag kwam wat voor de meeste deelnemers een soort katergevoel oproept: opeens is de show over en moet je afbreken. Het is altijd jammer als het zover is, hoewel je ’s avonds na zo’n weekend (en vaak nog een flinke autorit) weliswaar voldaan, maar knap vermoeid achterover zakt.
Meer foto's
